Klik voor vergroting

Hechting, er wordt tegenwoordig gelukkig meer over gesproken en de vraag daarbij is dan; is het meeste gedrag van mensen te herleiden naar de wijze waarop iemand is gehecht? Het antwoord is denk ik duidelijk “ja”. Maar waarom?

Het proces van hechting is tegelijkertijd het proces van ‘onthechting’. De onthechting bepaalt of iemand een veilige basis heeft kunnen creëren om het leven op te baseren, of niet.

Belangrijk is te weten dat een klein kind zich biologisch niet KAN reguleren (emoties laten bewegen ipv vastzitten) en daar een ‘veilige’ ouder/verzorger voor nodig heeft zodat die regulatiemogelijkheden zich kunnen ontwikkelen. Is de ouder niet veilig, meestal door eigen onveilige hechting, dan zal het kind de overtuiging opdoen dat er iets mis is met zichzelf en machteloos is over de eigen emoties (en situatie).

“Hechting is een dans tussen de Limbische systemen van het kind en de verzorger”
– Alan Schore

De kwaliteit van hechting bepaalt ontwikkeling van het interne werkmodel (Bowlby) van het kind / individu.

* De ervaringen van het kind met de responsiviteit van de verzorger vormt de individu’s cognitieve en gevoelsmatige mentale voorstelling van zichzelf en anderen.

Gevolgen zijn dat je het leven doorgaat met de diepe, grotendeels subcorticale overtuiging, dat je niet goed genoeg bent. DAT is de kern van trauma. Een groot geheim dat je niet meer wilt voelen (Voorkomen), te allen tijde verborgen moet houden voor de buitenwereld (Verbergen) en als het voelbaar is direct moet wegmaken (Verdoven). Deze V’s zijn grotendeels autonome, automatische reacties en geen cognitieve keuzes. Dit doet een menselijk systeem primair; overleven…

Helaas zijn dit ook de overlevingsstrategieën waarop onze maatschappij grotendeels is gebaseerd en onze externe systemen naar zijn ingericht. We zijn er van overtuigd dat als je volwassen bent je overal controle over hebt en moet kunnen hebben. Maar trauma groeit als volgt in je biologie, in je cellen:

* Verstoorde ontwikkeling
* Ontregeld zenuwstelsel
* Emotionele Zelfbeschadiging
* Beschermend gedrag

Willen we mensen echt helpen, dan kunnen we dat doen door het alsnog verwerken van de eerste 3 punten, niet het wegmaken van het beschermingsgedrag. Laten we beginnen met geen dingen van mensen verwachten en eisen waar ze niet toe in staat zijn, en ons realiseren dat druk uitoefenen maximaal onveilig is voor iemand met trauma. Het zal altijd averechts werken en niet bereiken wat je zou willen bereiken met iemand.

In volgende posts zal ik verder ingaan op hoe hechting overgebracht kan worden van verzorger op kind. Tijdens de trainingen wordt uiteraard veel uitgebreider ingegaan op oa hechting en ontwikkeling.