Voor verandering heb je ruimte en veiligheid nodig. En toch hebben we het idee dat je met druk uitoefenen mensen in beweging krijgt. En soms is dat ook zo, als de basis veilig is; interne veer- en draagkracht en de externe connectie met anderen. Helaas voelen de meeste mensen zich structureel onveilig, of ze zich dat nou realiseren of niet omdat het normaal is geworden.

Als je je onveilig voelt betekent dat vooral geen ruimte; opgesloten in je lijf, in je hoofd, in je beweging en in je omgeving. Je bent constant bezig controle te houden over je eigen gevoelens zodat ze niet (weer) overspoelen en over de externe omstandigheden. Het laatste wat je nodig hebt als je probeert meer ruimte en veiligheid te creëren is externe druk.

Maar zowel privé als in werksituaties heerst het 'schop onder je kont' narratief. Nog meer druk zet mensen die in onveiligheid leven alleen maar vaster in die overtuiging van de noodzaak van controle. Gevolg: meer vasthouden en vastzetten van alles. Ruimte dus, want hoe meer druk, hoe langer het duurt voordat iemand los kan komen. Onze neurobiologie is er duidelijk over; stress voorkomt dat je met wilskracht iets voor elkaar krijgt.