Constant bang voor afwijzing?

Voor veel mensen is de angst voor afwijzing een diepgewortelde bron van stress. Voor kinderen, die een biologische noodzaak hebben voor verbinding en acceptatie, kan afwijzing bijzonder traumatisch zijn. Afwijzing is gevaarlijk omdat een kind afhankelijk is van volwassenen om te overleven. Bij afwijzing zal een kind zijn eigen behoeften en ontwikkeling aan de kant schuiven om de connectie in stand te houden en zich zo veilig mogelijk te voelen.

Als je vaak bent bekritiseerd of afgewezen, kunnen de conclusies en reacties naar aanleiding van deze ervaringen zich vastzetten in je hele systeem – zowel in je zenuwstelsel als in verschillende delen van je brein. Om toekomstige pijn te voorkomen, ontwikkelen we overlevingsstrategieën zoals overmatig pleasen, je verregaand aanpassen, perfectionisme, of je constant zorgen maken over wat anderen van je denken.

Deze beschermingsmechanismen zijn automatische reacties van lichaam en geest, die proberen afwijzing te voorkomen. Hoewel deze reacties ooit nuttig waren om jezelf te beschermen, kunnen ze in het heden leiden tot een patroon van angst en onzekerheid, zelfs wanneer de dreiging niet meer reëel is.

Herstel begint met het begrijpen dat deze angst geen teken is van zwakte, maar een overlevingsstrategie die diep in je systeem ligt opgeslagen. We zijn als mensen biologisch geprogrammeerd voor verbinding, vooral als kind, en afwijzing kan daarom diepe wonden achterlaten.

Door zowel de reacties als de wonden zelf beter te begrijpen en interne veiligheid te creëren, kan het hele interne systeem transformeren. Vaak is ook nu je volwassen bent eerst nog een veilige volwassene nodig om je in dit proces te ondersteunen.