"Trauma Informed kan eenzaam zijn", is wat ik vaak van cliënten en studenten te horen krijg. Als je op deze wijze naar jezelf in al haar/zijn/diens facetten kan kijken, dan is alles ineens zo logisch. Waarom je bepaalde gevoelens hebt en niet kunt 'loslaten' en hoe dat gedrag veroorzaakt waar je geen controle over hebt. Het geeft zoveel rust als je erachter komt dat veel van wat je denkt, voelt en doet nauwelijks iets met wilskracht te maken heeft en dat het dus niet een kwestie is van 'niet goed genoeg' zijn.

Zie je jezelf door die Trauma Informed, neurobiologische bril, dan herken je het ook om je heen; heel dichtbij bij partners, kinderen en familie, maar ook in de wereld als geheel en alles wat daar tussen zit. Als je die wereld vast ziet zitten in constante controle en dwang, dualiteit, concepten, polarisatie, agressie en beschaming, dan kan dat behoorlijk vreemd voelen. Maar! Er komen gelukkig steeds meer Trauma Informed mensen bij. Niet alleen in de zorg- en hulpverlening, ook in het bedrijfsleven en in het gewone, dagelijks leven.

We zijn echt niet zo slecht als we denken, we zijn vooral logisch en dus wordt wat we nodig hebben ook logisch.